วันศุกร์ที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2556
แม่จะเสียใจไหม
********
********
แม่คะ ถ้าหนู ..... แม่จะเสียใจไหม
....
เส้นทาง นักบัญชี ที่เดินอยู่นี้ .... มันไม่ง่าย
ล้ม ลุก เหนื่อย ล้า เจอปัญหา อีกเท่าไหร่
จนกว่า จะถึงจุดหมาย
ต้องเลือกละ ว่าจะติดเกมส์ ติด face book หรือ จบด้วยเกรดสวย ๆ
ได้ทำงานที่ดี มีชีวิตที่มีคุณภาพ
เรื่องแค่นี้ ทำไมจะเอาชนะ ตัวเอง ไม่ได้
... .
อยากให้ .... ภูมิใจ
...
หันกลับหลัง ไม่ได้อีกแล้ว
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ดูแล้ว...น้ำตาไหลเลยค่ะ TT
ตอบลบคิดถึงตอนที่จะสอบ แม่ก็จะคอยเป็นห่วงเรา บอกให้เราไปนอน ไม่ต้องอ่านแล้ว
แล้วสุดท้ายเราก็สอบไม่ติด ร้องไห้กับแม่ แต่แม่ก็รู้ว่าเราตั้งใจและพยายามที่สุดแล้ว แม่ไม่เสียใจที่ลูกสอบไม่ติด แต่แม่เสียใจที่เราผิดหวัง ต่อจากนั้นหนูก็ตั้งใจแล้วว่าจะไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจอีก ....ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อตัวเอง เพื่อครอบครัว
บ่อน้ำตาตื้นเหมือนกัน แต่ครูคงน้ำตาไหลเพราะเคยผ่านจุดที่เป็น นัเกเรียน และ เป็น พ่อแม่
ลบก่อนหน้าที่หนูจะได้มาเรียนพายัพ ในหัวหนูคิดแต่จะเข้าเรียน มช มช อย่างเดียว แต่สุดท้าย หนูก้ไม่ติด แม่กับพ่อก็บอกว่าไม่เป็นไร เราพยายามเต็มที่แล้ว ไม่ได้ มช ก็ เรียนที่อื่นได้ มันอยู่ที่ตัวของเราว่าเราจะตั้งใจเรียนหรือป่าว ถ้าเราตั้งใจเรียนคะแนนดีเกรดดี มีมนุษยสัมพันธ์ ทำไม จะไม่มีงานทำ แถมยังย้ำว่า [อย่ายึดติดกับสถาบัน !! ] (ตอนนั้นหนูคิดว่า ถ้าเรียน มช จะหางานง่าย แต่จริงๆมันไม่ใช่ มันอยู่ที่ตัวของเราเองตะหาก)
ตอบลบการเรียนในปัจจุบันควรมีอะไรเปลี่ยนแปลงจากการเรียนแบบเดิมที่ผิดพลาด
ลบการจะเลือกว่าจะติดอะไร ...facebook games หรือว่าติดหนังสือเรียน เป็นสิ่งที่ทุกคนทราบดี ว่าสิ่งใดควรหรือไม่ควร
ตอบลบอยู่ที่ว่า ใครจะเอาชนะใจตัวเองได้ คนที่เอาชนะใจตัวเองได้ คนนั้นก็เป็น...สุดยอดคน
มันก็แปลกว่า ทุกคนทราบ
ลบแต่...
จากการที่หนูได้ดูวิดีโอเพลงนี้แล้วทำให้หนูนึกถึงตอน ม.6 เพราะมันเป็นตอนเส้นทางที่ต้องแข่งขันกับคนหลายๆคนตอนนั้นหนูไปสอบเพื่อที่จะเข้าเรียนบัญชีหลายมหาวิทยาลัยเลยค่ะแต่พอสุดท้ายผลประกาศออกมาก็คือไม่ติดมันอาจจะเป็นเพราะหนูไม่ค่อยที่จะสนใจเรียนมากเท่าไร่ในตอน ม.ปลายแต่แต่พ่อกับแม่หนูก็ไม่เคยที่จะว่าหนูเลยสักคำบอกแค่ว่า "ไม่เป็นไรลูก" จากวันนั้นจนถึงปัจจุบันนี้หนูตั้งใจและพยายามเรียนให้ได้เกรดที่ดีที่สุดเท่าที่จำทำได้ค่ะเพราะไม่อยากทำให้พ่อแม่ต้องมาเสียใจและเสียเงินไปเปล่าๆกับการส่งเรียนหนังสือค่ะ
ตอบลบเมื่อเข้าใจแล้ว ก็ถึงเวลาทำเต็มที่ เรียนรู้จากความผิดพลาด
ลบจากการดูวีดีโอเรื่องนี้ ทำให้เห็นความรักของผู้เป็นแม่ที่ไม่ว่าลูกจะรู้สึกเหนื่อยล้า หรือท้อแท้ ผู้ที่คอยให้กำลังใจและตอบว่าไม่เป็นไรเสมอ ก็คือแม่ แต่ลูกทุกคนก็อยากทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจเสมอ หนูก็เป็นคนนึงที่อยากให้พ่อกับแม่ภูมิใจในตัวหนูเอง
ตอบลบรวมทั้งตัวเราเอง ก็ภูมิใจในตัวเอง
ลบจากการดูวิดีโอ ทำให้หนูได้รู้ว่าถ้าเราทำเต็มที่แล้ว มีแม่คอยเป็นห่วงและเป็นกำลังใจให้เรา ถึงแม้เราจะทำไม่ได้อย่างที่ตั้งใจไว้ แม่ก็ไม่เสียใจ ยังไงเราก็ได้ทำเต็มที่ แต่ที่แม่จะเสียใจมากที่สุดคือลูกไม่มีความพยายามให้ถึงที่สุดมัวแต่ติดสิ่งอบายมุขทั้งหลายเหล่านี้ ดังนั้นเราต้องพยายามให้ถึงที่สุดเท่าทีเราจะทำได้ เพื่อครอบครัวและอนาคตของเราเอง
ตอบลบดูไปก็เศร้านะครับ แต่จะทำยังได้คนเราจะกลับไปเปลี่ยนอดีตก็ไม่ไดด้วยสิ ก็คงต้องอยู่กับปัจจุบันเท่านั้นและคิดถึงอนาคตอีกยาวไกลที่ต้องเจอและไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างหน้าบ้าง อาจจะผิดหวัง สมหวัง เสียใจ ดีใจ มันก็เป็นเรื่องของอนาคตแต่เราสามารถที่จะทำอานาคตให้เป็นจริงได้ด้วยปัจจุบันเท่านั้น เพราะฉะนั้นก็ต้องตั้งใจให้มากๆและมากขึ้นอีกอะไรที่แย่ๆเปลี่ยนได้ตอนนี้ก็ควรเปลี่ยนควรปรับปรุงให้มากที่สุด
ตอบลบ# ปัจจุบันตัดสินอนาคต
จากการดูวิดีโอนี้ มีหลายครั้งที่หนูเคยถามแม่แบบนี้เหมือนกัน แล้วแม่ก็ตอบกลับมาว่า ถึงแม้หนูจะไม่ได้ แม่ก็ไม่เสียใจเพราะหนูทำสุดความสามารถแล้ว แล้วแม่ก็บอกว่า วันนี้อาจไม่ใช่วันของเรา แต่วันข้างหน้ามันไม่แน่ แม่คอยเป็นกำลังใจให้หนูทุกครั้ง ไม่ว่าจะสุข หรือ ทุกข์ แม่เป็นกำลังใจที่ดีที่สุด ในการทำทุกสิ่ง ทุกอย่างที่ไม่ว่าจะยาก และลำบากแค่ไหน คำพูดของแม่ บางครั้งไม่ได้มีค่าอะไร แต่มันแฝงไปด้วยความห่วงใยและหวังดี เสมอ มา....
ตอบลบจากที่ได้ดูวิดีโอ ทำให้ย้อนคิดไปถึงตอนอยู่ ม. 6 ตอนที่ประกาศผลแอดมิชชั่น ซึ่งผลออกมาว่าไม่ติด หนูร้องไห้อย่างมาก แต่คนเสียใจไม่น้อยกว่าหนูคือพ่อกับแม่ ผู้ที่คอยอยู่เคียงข้างหนูเสมอ พ่อกับแม่คอยบอกเสมอว่าไม่ต้องเสียใจในเมื่อเราทำดีที่สุดแล้ว ยังมีมหาวิทยาลัยดีๆอีกมากที่รอคอยเราอยู่ เพียงแค่เราตั้งใจเรียนและรักที่จะทำสิ่งที่เราต้องมั่นไว้ เราก็ประสบความสำเร็จได้ หนูสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนให้จบปริญญา แม้จะเหนื่อย ยาก ลำบากสักแค่ไหน หนูก็จะฝ่าฝันไปให้ถึงฝัน
ตอบลบบางทีการตัดสินใจของเรา มันคงทำให้พ่อ แม่เสียใจบ้าง ! ก่อนหน้านี้หนูทำให้ท่านดีใจเพราะสอบติดโควต้า มช. แต่การที่สอบติดไม่ได้หมายความว่าเราจะเรียนไปถึงตลอดรอดฝั่ง สุดท้ายแล้วเรียนได้แค่ 2 ปีก็ต้องย้ายมาเรียนที่พายัพ การย้ายที่เรียนทำให้แม่เสียใจมาก แต่ท่านต้องเข้าใจว่าลูกเรียนไม่ไหวจริงๆ ตอนนี้หนูได้มาเรียนตามที่อยากจะเรียน หนูคงต้องไปถึงฝั่งฝันให้ได้โดยมีพ่ิกับแม่เป็นกำลังใจ ให้สู้ต่อไป :)
ตอบลบครูขอเปลี่ยนคำว่า "แค่" 2 ปี เป็น "ตั้ง" 2 ปี
ลบเด็ก ๆ ผิดหวัง เสียใจ
ตอบลบแล้วจะให้ พ่อ แม่ พูดว่ายังไง นอกจากคำว่า "ไม่เป็นไรลูก"
ลึก ๆ แล้ว พ่อแม่ทุกคน ก็ต้องเสียใจ
ที่สำคัญ ความเป็นห่วงในอนาคตของลูก ๆ ก็มีมากขึ้น
เพราะ สังคมไทย กำหนดไว้แล้ว ว่า
เก่ง คือ เข้าสถาบันการศึกษาของรัฐฯ ได้
จบออกมา มีโอกาสทำงาน ที่ดี มีเยอะกว่า
ทุกท่าน ควรเอาบทเรียนนี้ เป็นบทเรียนสำคัญ ยิ่ง
ลด ละ เลิก พฤติกรรมในอดีต ที่ส่งผลต่อความล้มเหลวในครั้งนี้
ปรับ เปลี่ยน พฤติกรรมที่ดี ที่มีผลบวกต่ออนาคต
อย่าเพียงแค่คิด ลงมือทำด้วย
สิ่งที่ล่วงไปแล้วก็คือล่วงไปแล้ว สิ่งที่ยังมาไม่ถึงก็คือสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ปัจจุบันนั้นสำคัญที่สุด อดีตที่มันไม่ดี มันก็เป็นของมันอย่างนั้นแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่ผมจะทำปัจจุบันให้ดีที่สุดเพราะปัจจุบันเป็นเหตุของอนาคต
ตอบลบสาธุ
ลบจากการได้ดูวีดีโอนี้ ทำให้ได้รู้ว่า ไม่มีสิ่งไหนสำคัญไปกว่าการเรียน และคนที่จะมีความสุขในวันที่เราประสบผลสำเร็จนั้นคือพ่อ และ แม่ ซึ่งท่านจะคอยเป็นกำลังใจให้เราตลอด หนูคิดว่าตัวหนูเองไม่ใช่คนเรียนเก่งแต่แล้วถ้าเมื่อหนูลองขยันๆๆ มันก๊ทำได้ แต่วันนี้ก็พลาดไปอีกในการสอบ Leb 1 เพราะดูวีดีโอให้ดีและครบถ้วน แต่หนูก๊จะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ และต้องมีอนาคตที่ดีให้ได้
ตอบลบสมัยครูเป็นนักเรียน นักศึกษา ครูก็ไม่ใช่เด็กเก่ง
ลบแต่ครูมีสิ่งที่เด็กเก่งทุกคนมี คือ เวลา
เด็กเก่งอาจใช้เวลาเรียน 1 ชั่วโมง แต่ครูอาจต้องเป็น 4 ชั่วโมง
เด็กเก่งอาจจะได้พักมากกว่า แต่เรื่องนั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับครู
ไม่มีใครจริง ๆ ที่จะสามารถ กำหนด กฎ เกณฑ์ ให้เรา ทำโน่น นี่ นั่น ได้
นอกจากตัวเราเอง
จริญญา คงต้องแสดงออกให้ครูเห็นมากกว่านี้อีกเยอะเลย
ผมคิดว่าทุกคนมีความตั้งใจในตัวเองอยู่แล้ว แต่อยู่ที่ว่าใครจะเลือกทำ หรือไม่
ตอบลบนักปราชญ์ท่านหนึ่งกล่าวไว้น่าคิดว่า...
เป็นเรื่องของ “การเสาะหา” ไม่ใช่ “เกิดมาเป็น”
เป็นเรื่องของ “การต่อสู้” ไม่ใช่ “นั่งดูดวง”
เป็นเรื่องของ “ความเชี่ยวชาญ” ไม่ใช่ “โชคช่วย”
เป็นเรื่องของ “การฝึกฝน” ไม่ใช่ “บุญหล่นทับ”
เป็นเรื่องของ “ความสามารถ” ไม่ใช่ “วาสนา”
เป็นเรื่องของ “พรแสวง” ไม่ใช่ “พรสวรรค์”
คนที่เขียน กับคนที่เห็นตัวเป็น ๆ ทำไมแตกต่างกันสิ้นเชิง
ลบ